مراقبت های بعد از تمپانوپلاستی

 مراقبت های بعد از تمپانوپلاستی موضوع مورد بحث در مقاله‌ی پیش رو است. علاوه بر بررسی و شناخت این مبحث به مهم‌ترین سوالات در این زمینه پاسخ داده می‌شود.

پرده‌ی گوش دارای سه لایه‌ی مختلف است. این لایه‌ها شامل لایه‌ی بیرونی (ازجنس کوتانئوس)، لایه وسط (از جنس فیبروس) و لایه‌ی درونی (از جنس غشای موکوس) هستند. زمانی که به علت‌های مختلف پرده گوش میانی پاره شود، نیاز به جراحی دارد.

پارگی که در پرده‌ی گوش کوچک اتفاق می‌افتد، به طور معمول خود به خود ترمیم می‌شود. اما پارگی‌های بزرگ پرده‌ی گوش به عمل جراحی ترمیم این پرده نیاز دارد. پرده‌ی گوش که به آن صماخ هم می‌گویند. همچنین در اصطاحات پزشکی از آن به عنوان غشای تمپانی نیز یاد می‌شود. این بخش پرده‌ای نازک است که گوش میانی را از گوش خارجی جدا می‌کند. وظیفه‌ی این قسمت محافظت کردن از گوش میانی و داخلی است. همچنین وقتی که صدا به تمپان گوش برخورد کند، در پرده ارتعاش می‌کند. این ارتعاش به گوش میانی منتقل می‌شود. بنابراین فرد می‌تواند صدا را بشنود. برای شنوایی عادی، پرده‌ی گوش و پرده‌ی میانی (صدف‌ها) می‌بایست به صورت هماهنگ با یکدیگر عمل کنند. صماخ بسیار ظریف و حساس است، از این رو امکان دارد، به دلایل مختلفی آسیب ببیند.

پارگی پرده گوش زمانی رخ می‌دهد که در این قسمت کوچک‌ترین سوراخ یا آسیبی ایجاد شود. پاره شدن پرده‌ی گوش غالباً با کم شدن شنوایی و ترشح گاه به گاه همراه است. معمولا درد آن پایدار نیست. پارگی تمپان یا صماخ در اثر ضرب دیدگی و یا عفونت و فشار بالای ناگهانی به پرده ی صماخ به وجود می‌آید. در برخی  موارد پارگی پرده‌ی گوش با ماستوید و یا عفونت‌های استخوان پشت گوش همراه است.همچنین ممکن است آسیب‌های این بخش با خروج چرک یا اتوره همراه باشد. البته ممکن است بدون اینکه چرکی از گوش خارج شود، پارگی رخ دهد.

مشخص ترین علامت این بیماری افت شنوایی است. بسته به محل و اندازه سوراخ پرده‌ی گوش، میزان افت شنوایی نیز متغیر است. همانطور که در قسمت‌های قبلی نیز بیان شد، یکی از مهم‌ترین اهداف جراحی تمپانوپلاستی، بازگرداندن شنوایی فرد است.

اندازه‌ی پارگی صماخ تعیین کننده میزان کم‌شنوایی و اختلال شنیداری است. پارگی بزرگ‌تر کم‌شنوایی بیشتری نسبت به سوراخی کوچک ایجاد می‌کند. جای پارگی هم بر میزان کم‌شنوایی تأثیرگذار است. اگر صدمه‌ی شدیدی چون شکستگی جمجمه استخوان‌های گوش میانی را جابجا کند یا به ساختمان گوش داخلی آسیب بزند، کاهش شنوایی بیشتر می‌شود. اگر پاره شدن پرده ی گوش به دلیل یک صدمه ی ناگهانی و یا اتفاق انفجاری رخ دهد، سبب از بین رفتن کامل شنوایی می‌شود. زنگ زدن گوش افزایش پیدا می‌کند. اگر علت آسبی پرده گوش عفونت مزمن باشد، امکان سبب کم شدن شنوایی به شکلی دائم و یا به حالتی پیش رونده وجود دارد.

در صورتی که در کنار کم شنوایی علائم دیگیری چون سرگیجه، عفونت گوش میانی و ترشحات این بخش وجود دارد، احتمال پارگی پرده گوش وجود دارد. در صورت مشاهده این علائم در کوتاه‌ترین زمان ممکن با متخصص گوش، حلق و بینی مشورت کنید.

عفونت‌های مزمن گوش جزو مهم‌ترین علت‌های پاره شدن پرده‌ی گوش هستند. علاوه بر آن وارد کردن اشیاء نوک تیز در گوش، ضربه و سیلی زدن به گوش و شنیدن صداهای مهیبی چون انفجار از نزدیک نیز منجر به پارگی این پرده می‌شوند.

وجود عفونت در گوش میانی باعث احساس درد، از بین رفتن قدرت شنوایی می‌شود. این عفونت به مرور زمان باعث پارگی یا ایجاد سوراخ در پرده گوش می‌شود. در این موارد بیمار احساس می‌کند پارگی صماخ علت خاصی نداشته است. در این موقعیت امکان دارد، ترشح عفونی یا خونی از گوش بیرون آید. در اصطلاح پزشکی، به این حالت اوتیت مدیا همراه با پارگی می‌گویند. علائم اوتیت مدیای حاد شامل گرفتگی گوش، کم شدن شنوایی، درد و تب است.

برخی از بیماران به دلایل مختلف از لوله‌های متعادل کننده استفاده می‌کنند. در موارد نادر، بعد از اینکه لوله پزشک این لوله را خارج می‌کند، ممکن است سوراخی کوچک در قسمت پرده‌ی گوش باقی بماند. این نوع آسیب‌های جزئی پرده‌ی گوش در طول چند هفته بهبودی پیدا می‌کنند. البته امکان دارد، بعضی از آن‌ها چندین ماه طول بکشند. در دوران درمان، گوش می‌بایست از آب و آسیب دیدگی محافظت گردد. پارگی‌هایی که خودبه‌خود بهبود پیدا نمی‌کنند، با توجه به تشخیص پزشک به جراحی نیاز خواهند داشت.

در ادامه اتفاقاتی که منجر به پارگی پرده گوش می‌شوند را نام برده‌ایم.

• عفونت در گوش میانی
• وارد کردن جسم خارجی به گوش
• ضربه شدید به گوش یا سر
• صدای بلند و ناگهانی مانند صدای انفجار
• فشار ناگهانی در هوا مانند پرواز به وسیله‌ی هواپیما و یا غواصی بدون محافظ
• ورود مواد اسیدی و شیمیایی به داخل گوش
• فشار آب هنگام شنا.
• فشار به وسیله‌ی گوش پاک کن
• ورود قطعات داغ مثل براده‌ی آهن به گوش

اعمال جراحی عفونت‌های مزمن گوش میانی به سه دسته تقسیم می‌شوند. دسته اول میرنگوپلاستی است که در آن فقط سوراخ پرده‌ی تمپان بسته می‌شود. نوع دوم تمپانوپلاستی به همراه اسیکولوپلاستی است. این عمل شامل درست کردن پرده‌ی تمپان و استخوانچه‌ها است. البته در حفره ی ماستویید تغییری ایجاد نمی‌شود. دسته سوم نیز تمپانوپلاستی به همراه اسیکولوپلاستی و ماستویدکتومی است. در این نوع جراحی نیز پرده‌ی تمپان، استخوانچه‌ها و حفره‌ی ماستوید درمان می‌شود. در این مقاله قصد داریم توضیحات کاملی در مورد نوع سوم این عمل‌های جراحی صحبت کنیم.

به انجام جراحی با هدف ترمیم پارگی و آسیب‌های پرده‌ی گوش را تمپان یا میزنگوپلاستی گویند. در جراحی تمپانوپلاستی پرده‌ی گوش یا غشای تمپان به طور کامل ترمیم یا تصحیح می‌شود. این ترمیم به اصلاح  شنوایی طبیعی کمک می‌کند. این عمل جراحی همچنین شامل اصلاح و یا ترمیم استخوان‌های کوچک در پشت غشای تمپان (اسیکولوپلاستی) می‌شود.

در مواقعی که استخوان گوش یا استخوانچه‌ی گوش میانی دچار عفونت یا آسیب‌دیدگی شده باشد، باید جراحی اصلاح شنوایی انجام شود. این جراحی گسترده‌تر از ترمیم پرده گوش است و به نام تمپانوماستوئیدکتومی شناخته می‌شود. در طول این جراحی استخوان پشت گوش را می‌تراشند و استخوانچه‌هایی که دچار صدمه و عفونت شده باشند را بیرون می‌کشند.

از دوران معروف شدن تمپانوپلاستی در سال ۱۹۵۲ توسط ژالنر و والسیشن، گرافت‌هایی با استفاده از مواد مختلف و شیوه‌های متفاوت برای ترمیم پرده‌ی صماخ استفاده شد. از دوران آغاز تمپانوپلاستی، فاشیاتمپورالیس و پری کندریوم بیشترین موادی هستند که برای ترمیم پرده‌ی‌ آسیب دیده، مورد استفاده قرار گرفته‌ند.

احتمال موفقیت در این عمل حدوداً ۹۰ درصد است. البته شرایط کلینیکی ویژه مثل آتکلتازی، کلستاتوم و تمپانوپلاستی دوباره، به عنوان چال‌هایی برای جراحی گوش، مطرح هستند. در این موقعیت، فاشیا و پری کندروم به آتروفی دچار می شوند.

تحقیقات و آزمایشات نشان داده است که غضروف در این نوع عمل‌های جراحی بهتر عمل می‌کند. هر چند که غضروف شباهت‌های بسیاری به فاشیا دارد، اما از بافت مزانشیمال نشأت گرفته است. این بافت در برابر جذب و حتی رتراکت در دنباله‌ی اختلال عملکرد لوله‌ی استاش، مقاوم است. البته با گذشت زمان به خاطر ضخامت پرده‌ی تمپان بیمار به افت شنوایی دچار خواهد شد. به خصوص اگر فرکانس صداها پایین باشد.

تمپانوپلاستی با خواب کامل مریض یعنی بیهوشی کامل عمومی صورت می‌گیرد. در این عمل برشی در پشت گوش ایجاد می‌شود. سپس پزشک گوش را به سمت جلو حرکت می‌دهد. با انجام این کار پرده‌ی گوش به خوبی در دید جراح قرار می‌گیرد. سپس، پرده‌ی گوش به صورتی که داخل گوش به راحتی در دسترس قرار گیرد، بالا می‌رود. در این مرحله جراح می‌تواند همه چیز را به صورت دقیق بررسی کند و اقدامات لازم را انجام دهد.

اگر سوراخی در پرده ی گوش دیده شود، ترمیم می‌شود و قسمت‌های غیر طبیعی را هممِ‌توان حذف کرد. بعد از آن قطعه‌ی فاشیا که بافت زیر پوست است، از عضله‌ی تمپورال که پشت گوش جدا می‌شود. این قطعه زیر سوراخ در داخل پرده‌ی گوش قرار می‌گیرد تا صماخ سالم و بازسازی شده، به وجود بیاید. به قرار دادن این بافت در این قسمت پیوند می‌گویند. پیوند این امکان را فراهم می‌کند که پوست پرده‌ی گوش بیمار خیلی طبیعی در همه‌ی سوراخ رشد کند. در صورت نیاز، بازسازی کردن استخوان‌های گوش میانی یا برداشتن کلستیتوما هم ممکن است در همین زمان انجام شود.

برای انجام دادن این عمل از فاشیای تمپور الیس بهره می‌گیرند. غضروف از جمله موادی است که در تقویت گرافت می تواند به کار برده شود. در اکثر موارد استفاده از غضروف هموگرافت نتایج مثبتی به همراه داشته و از پارگی دوباره پرده گوش پیشگیری کرده است. همچنین نتیجه‌ی عمل اصلاح شنوایی پس از گذشتن حدوداً ۶ ماه از عمل جراحی ظاهر شده است. بیمارانی که شرایط مطلوبی داشته‌اند، موفق به بازیابی شنوایی طبیعی خود شده‌اند.

جراحی‌هایی که فقط شامل ترمیم پرده‌ی گوش هستند،  تا حدود ۸۵ تا ۹۰% در برگرداندن شنوایی طبیعی موفق عمل می‌کنند. اما اگر مشکل شنوایی به سطح قابل قبول برنگردد، احتمالا جراح دستور عمل دوم را برای بیمار صادر می‌کند.

پیش از انجام هر نوع ترمیم در پرده‌ی گوش باید آن را تست کرد. بنابراین بیمار باید آزمون شنوایی انجام بدهد. تکنیک‌های متعددی برای این جراحی مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما اکثر آن‌ها شامل پیوند بافت پوست در سرتاسر سوراخ برای بهبودی هستند. که اسم این روش همان تمپانوپلاستی است. این عمل جراحی به دو روش انجام می‌شود. در ادامه در مورد هر کدام از آن‌ها توضیح داده‌ایم.

در این شیوه تنها یک زاویه از درون گوش قابل رؤیت است. به همین دلیل احتمال ایجاد مشکل در زوایای پنهان مجاری گوش بسیار است. به همین دلیل است که در برخی موارد جراحی با شکست مواجه می‌شود. در حین جراحی میکروسکوپی فاشیا یا همان غلاف اطراف عضله‌های موجود در پشت گوش، از پشت گوش بریده می‌شود. سپس این بافت که از بدن خود بیمار است به سوراخ پرده پیوند داده می‌شود. حذف قسمت کوچکی از غضروف پشت گوش هیچ تغییری در لاله‌ی گوش ایجاد نمی‌کند. اما می‌توان از آن به عنوان بافت کمک‌کننده در ترمیم پرده‌ی گوش یا فاشیا استفاده کرد.

این عمل را می‌توان آن را بدون ایجاد کردن برش در پشت گوش و با استفاده از آندوسکوپی گوش از درون سوراخ گوش خارجی نیز انجام داد.

اگر سوراخ موجود در تمپان گوش خیلی کوچک باشد، پزشک متخصص در طی زمان، گوش بیمار را معاینه و بررسی می‌کند. زیرا احتمال اینکه سوراخ خود به خود بسته شود، وجود دارد.  همچنین ممکن است پرده گوش به صورت سرپایی و در مطب پزشک دوخته شود. در این روش پزشک با استفاده از میکروسکوپ، لبه‌های پرده‌ی گوش را به ماده‌ای شیمیایی آغشته می‌کند تا سبب تحریک آن شود.  بعد از آن وصله‌ی کاغذی نازکی روی پرده‌ی گوش ایجاد می‌کند. معمولا وقتی غشای تمپان بسته می‌شود، عارضه کم‌شنوایی بهبود پیدا می‌کند.

اگر پزشک تشخیص دهد که پک کاغذی، برای بستن سوراخ پرده‌ی گوش مناسب نیست یا اگر بعد از انجام این روند، آسیب صماخ بهبود پیدا نکند، دستور جراحی می‌دهد.

در این شیوه ترمیم و بازسازی پرده تمپان، با استفاده از لنزهای متفاوت و با تغییر زوایای ۳۰ تا ۹۰ درجه،

مجاری درونی گوش به شکلی کامل قابل رؤیت خواهد بود. مزیت این نوع روش اصلاحی شنوایی امکان انتقال تصویر روی مانیتور است. به کمک این قابلیت، تیم درمان به طور همزمان در جریان جزئیات روند عمل قرار می‌گیرند.

این شیوه‌ی عمل مناسب کسانی است که بیماری در آن‌ها وسعت پیدا نکرده باشد. همچنین گوش بیمار نباید ترشح داشته باشد. خشکی کامل گوش بیمار لازمه استفاده از روش درمان با آندوسکوپ است. این شیوه‌ی عمل تمپانوپلاستی، بدون هیچ برشی در درون و یا پشت گوش ایجاد می‌شود. بنابراین نیازی به بیهوشی کامل و بستری وجود ندارد.

روش مربوط به وسیله آندوسکوپ به این شکل است که آندوسکوپ را از راه سوراخ گوش، وارد مجرای شنوایی فرد می‌کنند. سپس با استفاده از آن پرد‌ ی گوش که دچار صدمه شده است را ترمیم می‌کنند.

به طور معمول پیش از اینکه تمپانوپلاستی انجام شود، سایر مشکلات گوش، بینی و حلق باید تا حد امکان درمان شوند. به عنوان مثال، در دوران درمان و ترمیم پرده گوش، هیچ نوعی از اوتیت مدیا نباید وجود داشته باشد. چون عفونت‌های گوش باعث دشواری عمل جراحی می‌شوند. وجود عفونت حتی ممکن است مانع از موفقیت عملیات ترمیم شود.

جراح متخصص با توجه به نوع عمل و شرایط بیمار ممکن است داروهایی برای بیمار تجویز کند. این داروها در به دست آوردن نتیجه‌ی مثبت از عمل تمپانوپلاستی نقش مهمی دارند. بنابراین استفاده از آن‌ها الزامی است. متخصص گوش و حلق و بینی بعد از بررسی شرایط بیمار و انجام معاینه‌های لازم، درست‌ترین شیوه‌های درمانی را پیشنهاد خواهد داد. انتخاب شیوه مناسب در نتیجه به موقع جراحی و بازگشت شنوایی موثر است. به همین دلیل لازم است با پزشک متخصص و دارای سابقه در این زمینه مشاوره داشته باشید.

قطعاً پس از هر نوع عمل جراحی مراقبت‌هایی لازم است که باید انجام شوند. در این مقاله در مورد تمامی مراقبت‌های لازم برای بعد از انجام عمل جراحی صحبت کرده‌ایم. در ابتدا در مورد محدودیت‌های رژیم غذایی بیمار نکاتی را بیان می‌کنیم.

• لازم است از خوردن خوراکی‌هایی مثل سرکه و ترشیجات که برای عصب گوش مضر هستند تا مدتی بعد از عمل خودداری شود.
• بیماران باید خوردن زعفران، گردو و خرما را کاهش دهند.
• میوه‌هایی نظیر پسته، انجیر، مویز و نارگیل که برای درمان و سلامتی این بیماران مفید است. باید دقت داشت که این خوراکی‌ها باید در حد اعتدال مصرف شوند. همچنین رعایت کردن فاصله از غذا را باید مد نظر داشت.
• خوردن آب خیلی یخ بعد از عمل جراحی ممنوع است.
• خوردن آب بی‌موقع مثل زمان صبح ناشتا، بعد از حمام کردن نیز ممنوع است. اگر در این زمان‌ها تشنه شدید، می‌توانید کمی آب ولرم را مزه مزه کردن کنید و به آهستگی قورت دهید.
• خوردن شام سبک و کم حجم، نکته حائز اهمیتی است.
• افرادی که جراحی گوش را انجام می‌دهند، باید از پرخوری، درهم خوری و روی هم خوری خودداری کنند. بهتر است تا هنگامی که واقعاً گرسنه نشده‌اند، غذا میل نکنند.
• یبوست زیاد برای سیستم شنوایی گوش ضرر دارد. بنابراین مصرف غذاهای فیبردار ضروری است.
• بیمار باید از خوردن غذاهای سفت که به جویدن زیاد نیاز دارد، خودداری کند.
• بهتر است بین خوردن شام تا خواب نیز حداقل ۳ ساعت فاصله باشد.
• مصرف مایعات و غذاهای نرم مانند سوپ و یا پوره ی سیب زمینی که به جویده شدن نیازمند نیستند.
• از خوردن نوشیدنی های گازدار و الکلی پرهیز کنید.

• خواب به موقع هم از دیگر دستورات مهمی است که باید به آن توجه داشت. بهترین ساعتی که در شب باید خوابید، ساعت ۱۰ تا ۱۱ شب است. و زمان بیداری هم می بایست ما بین ساعات ۶ تا ۷ صبح باشد.
• باید از انجام ورزش‌های سنگین خودداری شود.
• گوش‌ها را از سرما و گرمای زیاد محافظت کنید.
• کسانی که سیگاری هستند و مورد عمل جراحی اصلاح و درمان شنوایی گوش قرار گرفته اند، می‌بایست تعداد دفعات سیگار و قلیان را کم کم کاهش دهند و به تدریج آن را قطع کنند.
• از صحبت با صدای بلند و فریاد کشیدن خودداری کنید.
• امواج موبایل و وای‌فای برای عصب شنوایی بسیار مضر است. کسانی که مورد عمل جراحی پرده گوش قرار میگیرند، باید کم‌تر و در ساعاتی محدود از گوشی خود استفاده و سریعاً آن را خاموش کنند.
• داروهایی که پزشک برای فرد تجویز نموده است، طبق زمان بندی مشخصی مصرف شوند. این موضوع به ویژه در خصوص آنتی‌بیوتیک‌ها بیشتر حائز اهمیت است.

• پزشک متخصص گوش، ناحیه جراحی شده را برای مدت سه یا چهار روز پانسمان می‌کند.
• پس از باز کردن پانسمان بیرونی، اختلال شنوایی بلافاصله درمان نمی شود.
• مدتی زمان لازم است تا پانسمان‌های داخلی خارج شوند.
• بیمار کاندید باید در رسیدن به نتیجه ی مطلوب صبور باشد.
• از وارد شدن آب به درون گوش در زمان حمام کردن جلوگیری کنید. بهتر است در زمان حمام با قرار دادن پنبه‌ی چرب در سوراخ گوش از ورود آب جلوگیری کنید.
• در صورت نیاز امکان استفاده از سمعک وجود دارد.
• از بلند کردن اجسام و وسایل سنگین خودداری کنید.
• اگر پس از عمل جراحی گوش، از گوش شخص بیمار ترشحاتی خونی خارج شود، باید پزشک مربوطه را در جریان قرار دهد.
• در هفته‌ی اول پس از عمل جراحی باید از اعمال تحریمی گوش همانند خروج پر فشار ترشحات بینی خودداری کرد.
• استخر و شنا تا زمانی که دکتر اجازه ندهد، ممنوع است.
• تا ۵ هفته پس از عمل جراحی گوش، احساس کردن صدای اضافی و وزوز در گوش طبیعی است.
• از سرماخوردگی و موارد آلرژی‌زا دوری کنید.
• هنگام عطسه یا سرفه جلوی آن را نگیرید تا به بینی و گوش فشار وارد نشود.

• تا زمانی که پزشک اجازه نداده است از آسانسور هوایی و هواپیما استفاده نکنید.
• اگر بعد از جراحی گوش بیمار متوجه خروج خون آب از گوش شدید، ارامش خود را حفظ کنید. این امر طبیعی است و به تدریج برطرف می‌شود.
• اگر بعد از برداشتن بخیه‌ها، لاله‌ی گوش متورم یا دردناک شد، حتماً پزشک را در جریان قرار دهید.
• ۲۴ ساعت بعد از کشیدن بخیه‌ها، استحمام باید بدون خیس شدن ناحیه سر و گوش انجام شود.
• مصرف داروهای انعقاد و چسبندگی خون با اجازه پزشک مجاز است. استفاده از این داروها احتمال گسترش خونریزی گوش را افزایش می‌دهد.
• بعد از جراحی کردن گوش باید آهسته و آرام قدم برداشت.
• اگر شخصی بعد از عمل، دچار حالت تهوع و یا استفراغ شدید شود، باید پزشک را در جریان بگذارد.
• وقتی بیماری دچار سرگیجه می شود، باید دراز بکشد و چشمان خود را ببندد.
• هنگام خوابیدن با استفاده از چندین بالش سر خود را بالاتر از حد معمول نگه دارید.

عمل بازسازی پرده صماخ ، همانند سایر عمل‌ها دارای عوارض احتمالی خاصی است. مثلاً امکان دارد که بافت پیوند نخورده‌ی سوراخ پرده مجدد باز شود. حتی ممکن است آسیب پرده بهبود پیدا نکند. البته این عوارض بیشتر برای کسانی دیده شده است که سابقه ی جوش نخوردن زخم را داشته‌اند.

در ادامه سایر عوارضی که احتمال بروز آن‌ها وجود دارد را نام برده‌ایم.

• وزوز کردن گوش .
• ایجاد شدن کلستاتوم.
• ایجاد فیستول پری لنف.
• آسیب دیدن گوش میانی.
• عفونت کردن گوش میانی.
• تنگی کانال گوش.
• آسیب به عصب صورت.
• ایجاد سوراخ در پرده‌ی گوش.
• احتمال به وجود آمدن کم شنوایی و یا از دست دادن شنوایی.

بعد از عمل جراحی مجاری نیم دایره یا دیگر بخش‌های گوش داخلی دچار تروما می‌شود. به همین دلیل احتمال سرگیجه وجود دارد. البته این عارضه پس از این نوع جراحی گوش، نادر است. همچنین معمولا موقتی ایجاد می‌شود. در این گونه موارد می‌توانید از داروهای ضد تهوع یا ضد سرگیجه استفاده کنید.

پزشک متخصص با معاینه و انجام آزمایش‌هایی مثل تست شنوایی میزان آسیب به پرده گوش را تعیین می‌کند. به طور معمول تست شنوایی یا ادیومتری، توسط شنوایی‌سنج  انجام می‌شود. بررسی مورد نیاز برای تشخیص وجود و یا نبود سوراخ در پرده‌ی گوش توسط متخصص گوش و حلق و بینی انجام می‌شود.

همچنین تجویز آزمایش خون و ادرار برای بررسی سلامت نسبی شخص برای بیهوشی کامل هنگام عمل و یا بی‌حسی موضعی در طول عمل جراحی انجام می‌شود.

موارد زیر نیز جزو معاینات پزشک برای تشخیص نیاز بیمار به عمل جراحی تمپانوپلاستی هستند.

• بررسی سابقه‌ی افت شنوایی فرد به علت‌های مختلف.
• تست سرگیجه یا تعادل برای تشخیص عفونت‌های گوش میانی.
• در بعضی از بیماران که به خاطر پارگی در حاشیه‌ی پرده‌ی گوش درد احساس می‌کنند؛ تست فیستولا نیز ممکن است نیاز باشد.

پرستاران پیش از هر چیز وظیفه اطلاع‌رسانی در مورد روند درمان و ایجاد احساس آرامش در بیماران را بر عهده دارند.

بسیاری از بیماران از ناراحتی کمی در قسمت برش جراحی شکایت می‌کنند. ولی اغلب آن‌ها معترض درد گوش هستند. . امکان دارد تا ۲۴ ساعت بعد از جراحی مسکن برای کم کردن درد تجویز شود. شیوه‌ی استفاده از مسکن‌ها توسط پرستار به بیمار آموزش داده خواهد شد.

احساس پر بودن و یا فشار در گوش بعد از جراحی نیز به دلیل باقی ماندن خون و یا مایع در گوش میانی احساس می‌شود. پرستاران در این موارد باید با بیماران در مورد عوارض و طبیعی بودن این موضوع صحبت کنند.

بعد از عمل تمپانوپلاستی برای تثبیت پرده‌ی صماخ از یک فیتیله و یا پانسمان در کانال گوش استفاده می‌شود. پرستاران باید به بیماران اطلاع دهند که امکان بروز دردهای ناگهانی و شدید در گوش وجود دارد.این دردها ممکن است تا ۲ الی ۳ روز پس از جراحی باقی بمانند. دلیل این دردها هم باز شدن لوله‌ی استاش و ورود هوا به گوش میانی است. همه این نکات توسط پرستاران باید به بیماران منتقل شوند.

پیمانه‌هایی درست برای پیشگیری از عفونت در جراحی گوش تعبیه می‌شود. در قسمت کانال گوش خارجی امکان دارد، یک فتیله یا پانسمان قرار داده شود که می باید از قبل به محلول آنتی بیوتیک آغشته شده باشد. برای ممانعت از ایجاد عفونت از آنتی‌بیوتیک‌هایی به شکل پروفیلاکسی استفاده می‌شود. پرستار در این مرحله وظیفه آموزش نکات مهم در مورد مراقبت های گوش  به بیمار را دارد. همچنین در صورت بروز نشانه‌های عفونت از جمله بالا رفتن درجه حرارت بدن و ترشحات چرکی، باید به بیمار رسیدگی شود.

• تا ۶ هفته پس از عمل، از ورود آب در کانال گوش جلوگیری کنید. آب یک عامل مهم برای ایجاد عفونت است.
• برای پیشگیری کردن از آلودگی ناشی از آب یک تکه پنبه یا پارچه‌ی پشمی به ژل پترولاتوم آغشته کنید و در کانال گوش قرار داده دهید.
• باید تا دو روز محل برش جراحی را خشک نگه دارید.
• مقداری درناژ سروزی- خونی از کانال گوش خارجی، پس از جراحی طبیعی است.
• در صورت احساس سرگیجه مراقب زمین خوردن و سقوط بیمار باشید.
• امکان دارد تا زمان بهبودی کامل عصب‌های بیماران تا چندین ماه اختلال داشته باشد. این اختلال حس چشایی و خشکی دهان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

شنوایی در گوشی که مورد عمل جراحی قرار گرفته، به دلیل جمع شدن خون و مایع در بافت‌های گوش میانی و پانسمان سنگین تا چند هفته کم می‌شود. اقدامات لازم برای بهتر شدن شنوایی و ارتباط را در ادامه بیان کرده‌ایم.

• کم کردن سر و صدا و هیاهوی محیط.
• نگاه مستقیم به مخاطب هنگام صحبت.
• صحبت به شکل واضح، آرام و بدون فریاد.
• تأمین نور مورد نیاز و کافی برای لب‌خوانی بیمار.
• استفاده از پیام‌های غیر کلامی و دیگر شکل‌های ارتباطی.
• بهتر است اعضای خانواده در رابطه با راه‌های مؤثر برای برقراری ارتباط با بیمار، آموزش ببینند.
• اگر بیمار از ابزار کمک شنوایی بهره می‌گیرد، باید آن را درست در گوش خود قرار دهد.

هزینه‌ای که باید برای عمل ترمیم پرده‌ی گوش پرداخت شود، به پارامترهای متنوعی وابسته است. در جلسه‌های مربوط به مشاوره قبل از تمپانوپلاستی پزشک هزینه دقیق مورد نیاز برای عمل جراحی را تعیین می‌کند. مهم‌ترین پارامترها در زمینه این هزینه عبارتند از؛ اعتبار و حسن شهرت پزشک متخصص و جراح، مکان جراحی (دولتی یا خصوصی)، شهر انجام جراحی (کلان شهر یا دیگر شهرستان ها)، تجهیزات مورد استفاده در جراحی با توجه به شرایط فرد. برخی از افراد به دلیل صرفه جویی در هزینه‌ها پزشک معتبری را انتخاب نمی‌کنند. حتی ممکن است از امکانات مطلوبی استفاده نکنند. این افراد باید به یاد داشته باشند که هزینه‌ای که در آینده بابت عمل‌های ناموفق پرداخت می‌کنند، بسیار بیشتر خواهد بود.

جمع بندی

موضوعی که در این مقاله مورد بررسی  قرار گرفت، در رابطه با پاره شدن پرده‌ی گوش بود که اصطلاحاً به آن تمپانوپلاستی می‌گویند. گوش از چند بخش تشکیل شده که گوش بیرونی، گوش میانی و گوش درونی نام دارند. در گذشته امکان داشت، کسانی دچار پاره شدن پرده‌ی گوش شوند، اما نتوانند آن را درمان کنند. زیرا امکانات و علم آن وجود نداشت. اما امروزه افرادی که به چنین مشکلاتی مبتلا می شوند، به راحتی می‌توانند درمان شوند و شنوایی خود را تا حد زیادی به دست آورند.

همانطور که در طول مقاله اشاره شد، تمپانوپلاستی روشی برای ترمیم و درمان پرده‌ی گوش است. اگر شخصی دچار پارگی پرده‌ی گوش شد، چه سوراخ ایجاد شده بزرگ و چه کوچک باشد، به وسیله عمل جراحی بهبود پیدا می‌کند. بنابراین دیگر نگرانی برای این افراد وجود ندارد. این عمل ممکن است در بیهوشی کامل انجام شود یا به صورت سرپایی باشد. البته در مواردی امکان دارد، بیمار پس از عمل دچار خونریزی شود. در این مواقع بیمار را بستری می‌کنند و هنگام بهبود کامل بیمار مرخص خواهد شد.

پس از عمل نیز همان گونه که در متن مقاله گفته شد، مراقبت‌هایی لازم است که بیمار و خانواده‌اش باید آن‌ها را انجام دهند. لازم است به توصیه‌ها و دستورات پزشک اهمیت دهند و طبق آن عمل کنند. اگر مراقبت‌ها و مصرف داروها به درستی انجام شوند، بیمار سریعاً بهبود پیدا می‌کند.

دکتر مریم یعقوبی به عنوان یکی از بهترین متخصصان گوش حلق و بینی در تهران شما را در داشتن بهترین نتایج درمانی اصلاح شنوایی همراهی و یاری میدهند. برای دریافت مشاوره از ایشان به پیج اینستاگرام دکتر مریم یعقوبی مراجعه نمایید.

در صورت تمایل می توانید فایل پی دی اف این مقاله را از اینجا دانلود نمایید.

منبع

https://www.betterhealth.vic.gov.au/health/conditionsandtreatments/ear-infections