آنچه در این مقاله می خوانید
به طور کلی گوش به سه قسمت تقسیم می شود : گوش خارجی ، گوش میانی و گوش داخلی. گوش خارجی ، قسمت خارجی گوش می باشد که صدا را می گیرد. مکانیسم گوش میانی ، موظف به تغییر صدا بوده و گوش داخلی صدا را دریافت و منتقل می کند. پرده گوش یا پرده صماخ ، بین گوش میانی و گوش بیرونی قرار دارد. این پرده نازک ، گوش میانی را از گوش خارجی جدا می کند. در نهایت ارتعاشات صدا ، وارد مجرای گوش و باعث لرزش لاله گوش می شوند. لازم به ذکر است که محرک های صوتی از گوش میانی به مایعات گوش داخلی توسط سه استخوان کوچک منتقل می شود. در این مقاله که توسط دکتر مریم یعقوبی تهیه شده است ، بنا داریم راجع به ساختار و جراحی استخوان گوش صحبت کنیم.
استخوانچه های گوش یا استخوانچه شنوانی ، سه استخوان کوچک گوش میانی ( چکشی ، سندانی و رکابی ) هستند که انتقال ارتعاشات پرده صماخ به گوش داخلی را بر عهده دارند. این امواج ، باعث تحریک انتهای عصب ظریف در کانال های شنوایی می شوند. توجه داشته باشید که تکانه های الکتریکی ، در جایی از عصب به مغز منتقل می شوند که از آن ها به عنوان صدای قابل فهم تعبیر می شود. گوش داخلی در داخل استخوان گیجگاهی در حفره ای استخوانی قرار دارد که یک ناحیه مرکزی به نام دهلیز شامل دو حفره کوچک پر از مایع ، بطن و کیسه است و به حلزون گوش که حس شنوایی را بر عهده دارد و کانال های نیم دایره که تعادل دینامیکی را بر عهده دارند ، متصل بوده و ارتعاشات را از داخل گوش میانی دریافت می کند.
انواع اختلالات شنوایی
گوش خارجی و میانی صدا را هدایت می کنند. گوش داخلی صدا را دریافت می کند. اگر در گوش خارجی یا گوش میانی مشکلی وجود داشته باشد ، یک نقص شنوایی هدایتی رخ می دهد. اگر مشکل در گوش داخلی باشد ، نتیجه یک اختلال شنوایی حسی عصبی است. هنگامی که در گوش میانی و گوش داخلی مشکل وجود داشته باشد ، اختلال مختلط یا ترکیبی رخ می دهد.
اتواسکلروز گوش ، بیماری استخوان گوش میانی و گاهی گوش داخلی است. ( اتواسکلروز دلیل عمده ای در اختلال شنوایی است. ) هر بیماری که پرده گوش یا استخوانچه های گوش را تحت تأثیر قرار دهد ، می تواند منجر به افت شنوایی انتقالی در نتیجه اختلال انتقال صوت به گوش داخلی گردد. لازم به ذکر است که برخی از آسیب های شنوایی ؛ ممکن است ناشی از پارگی پرده گوش ، از هم گسیختگی جزئی یا کلی یک یا هر سه استوانچه گوش ، زخم شدن بافت اطراف استخوانچه ها یا پرده گوش باشد.
استخوان حلزونی گوش
هنگامی که اتواسکلروز به گوش داخلی گسترش می یابد ؛ ممکن است به دلیل تداخل در عملکرد عصب ، اختلال شنوایی حسی – عصبی ایجاد کند. به این اختلال عصبی اتواسکلروز حلزونی گفته می شود که در صورت بروز ، ممکن است دائمی باشد. گاهی اوقات ، اتواسکلروز ممکن است به کانال های تعادل گسترش یابد و باعث ایجاد دوره های عدم ثبات شود. شنوایی گوش ممکن است تحت تأثیر برخی بیماری ها ، از جمله عفونت یا آسیب های ضربه ای باشد. شنوایی گوش همیشه به دنبال اختلالات عملکردی گوش و بیماری ها رخ نداده و می تواند ارثی باشد و در اثر تجمع رشد غیرطبیعی استخوان بر روی استخوان ریز رکابی شکل ایجاد می شود. نوارهای ریز ، سومین استخوان شنوایی هستند و حرکت آن ها روی صفحه پای گوش داخلی ؛ مایع را درون گوش داخلی حرکت می دهد و به ما امکان شنیدن می دهد. رشد بیش از حد استخوان در اتواسکلروز ممکن است باعث ثابت شدن استخوان شود و در نتیجه حرکت آن را محدود کند. این روند ممکن است روی یک یا هر دو گوش تأثیر بگذارد. این بیماری معمولاً در اواخر نوجوانی یا اوایل دهه ۲۰ شروع می شود و به آرامی پیشرفت می کند.
وقتی اتواسکلروز ایجاد میشود به دلیل حرکت ضعیف استخوان های شنوایی ؛ نوع “کاهش شنوایی هدایتی” را ایجاد می کند و قابل اصلاح است. اتواسکلروز می تواند نوع کاهش شنوایی حسی – عصبی ایجاد کند. این اختلال ممکن است باعث افزایش صدای زنگ در گوش شود که به عنوان وزوز گوش شناخته می شود که متاسفانه این نوع کاهش شنوایی قابل اصلاح نیست.
درمان پزشکی ( جراحی استخوان گوش )
هیچ دارویی وجود ندارد که بتواند کاهش شنوایی اتواسکلروز ناشی از نوع هدایتی را اصلاح یا از پیشروی آن جلوگیری کند. با این حال ، ممکن است در بیمارانی که دچار کم شنوایی از نوع عصبی اتواسکلروز هستند ؛ از درمان با داروهای حاوی فلوراید استفاده شود. نشان داده شده است که فلوراید در دوزهای متوسط ، مواد شیمیایی سمی استخوان اتوسکلروتیک غیرطبیعی که برای اعصاب شنوایی سمی هستند را غیرفعال می کند. با این حال ، باید در دوزهای متوسط حداقل یک تا دو سال تا زمانی که پیشرفت از دست دادن عصب متوقف شود ، و بعد از آن در دوزهای کمتر به مدت نامحدود مصرف شود. این دارو نباید در هیچ فردی در سنین باروری استفاده شود زیرا خطرات احتمالی دیگری در پی دارد. سمعک می تواند در درمان کم شنوایی مربوط به اتواسکلروز در اکثر بیماران موثر باشد. این که سمعک بهترین گزینه باشد یا خیر تصمیم شخصی بین شما و پزشک است.
جراحی گوش میانی چیست ؟
جراحی گوش میانی ، مداخلات جراحی درمان مشکلات پرده صماخ در زنجیره استخوان های ریز بهم پیوسته ( چکش ، سندان و رکاب ) و سلول های ماستوئید ( حفره های استخوان گیجگاهی ) است. دو روش عمده جراحی وجود دارد : تمپانوپلاستی و ماستوئیدکتومی. تمپانوپلاستی شامل استخوان سازی ( ترمیم استخوان ها ) و میرینگوپلاستی ( بستن سوراخ در لاله گوش ) است.
چرا جراحی گوش میانی انجام می شود ؟
مداخلات پزشکی در درمان مشکلات گوش میانی یا جراحی استخوان گوش توصیه می شود.
- تمپانوپلاستی : برای سوراخ شدن بزرگ لاله گوش یا عفونت گوش میانی مانند اوتیت میانی حاد یا مزمن توصیه می شود که با آنتی بیوتیک قابل درمان نیست.
- ماستوئیدکتومی : عملی برای برداشتن حفره های هوای تخت جمجمه در پشت گوش ( استخوان گیجگاهی ) به منظور درمان عفونت های قسمت ماستوئید در آن قسمت از جمجمه ، برای درمان عوارض اوتیت میانی ، رشد غیر طبیعی استخوان ، کلستئاتوم ( پوست کیست سلولی در گوش میانی ) ، یا برای قرار دادن کاشت حلزون گوش می باشد.
جراح با ایجاد برش در پشت گوش یا از طریق مجرای گوش به گوش میانی دسترسی پیدا می کند تا بسته به آسیب دیدگی فرد ، اقدامات لازم را انجام دهد. این روش ممکن است شامل از بین بردن هرگونه عفونت یا بافت مرده در لاله گوش ، قرار دادن پیوند برای بازسازی پرده صماخ یا قرار دادن پروتز برای جایگزینی استخوان آسیب دیده در جراحی استخوان گوش باشد.
بیماری اتواسکلروزیس
صدا ابتدا توسط لاله گوش به داخل کانال گوش هدایت می شود و سپس باعث ایجاد حرکت پرده گوش خواهد شد. با ایجاد صدا ، پرده گوش به لرزش و ارتعاش در خواهد آمد. این ارتعاشات موجب حرکت ۳ استخوان رکابی ، سندانی و چکشی گوش می شود. حرکت این استخوان ها موجب حرکت مایعی به درون حلزون گوش می شود و حرکت این مایع موجب می شود سلول های موئی که در انتهای حلزون گوش قرار گرفته است ، اطلاعات صدا را به اعصاب شنوایی ارسال کند. در نهایت عصب های شنوایی این سیگنال ها را به مغز انتقال می دهند و صوت شنیده خواهد شد. به این ترتیب سیستم شنوایی کار می کند و اختلال در هر یک از این روند می تواند موجب بروز اشکال در شنوایی شود.
اتواسکلروزیس در نتیجه سفت شدن استخوان رکابی و یا اختلال در حرکت آن ایجاد می شود و مانع حرکت صحیح این استخوان شده که در نهایت شنوایی فرد را مختل می کند. در جراحی استاپدکتومی ، استخوانچه های ناقص برداشته می شود و با پروتز آن را جایگزین می کنند در نتیجه شنوایی بیمار بهبود پیدا خواهد کرد. بیمارانی که دچار سرگیجه می شوند ، توصیه می شود تحت جراحی اتواسکلروز قرار نگیرند. این افراد لازم است ابتدا از ۱ سال قبل سرگیجه خود را درمان کنند و سپس اقدام به جراحی اتواسکلروز کنند.
جراحی اتواسلکروز با هدف بهبود شنوایی می تواند وزوز گوش را کم یا زیاد کند. در برخی موارد با انجام جراحی این وزوز بهبود پیدا می کند. در انجام این جراحی هدف برطرف کردن وزوز گوش نمی باشد به همین علت ممکن است در برخی موارد این مشکل برطرف شود و یا در مواقع نادر بدتر شود. این جراحی لازم است در زیر میکروسکوپ انجام شود و نیاز به دقت و حساسیت بالایی دارد. به همین جهت لازم است حتما در انتخاب جراح دقت کنید.
